วันนี้จะมาพูดถึงเรื่องที่หน่อมแน้มซะหน่อยนึงนะ ( เมื่อวานดราม่ามาละ 555 )
ผมหวังว่ามันจะเป็นประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อยแหล่ะ เพราะสำหรับผมมีก็มีความจำเป็นที่ต้องใช้ในระดับนึงนะ
ผมเนี่ยหน้าตาไม่ดี ตัวใหญ่ ( ถึก ) ดำเล็กน้อย แต่รวมๆเรียกว่า..อัปลักษณ์ เห้ยยย!! ไม่ขนาดนั้นหรอก 5555
สมัยเรียนก็ไม่มีแฟนแบบคนอื่น ขนาดเพื่อนยังคิดแล้วคิดอีก 5555 ไม่ไช่เพื่อนไม่คบเพราะผมไม่หล่อ แต่ผมไม่ชอบเล่นอะไรอย่างวัยรุ่นคนอื่นเขาเล่นกัน
ส่วนมากผมชอบเล่นเกมการ์ด หมากฮอส หมากเก็บ ในร่มมากกว่าออกไปไล่แย่งลูกกลมๆกลางสนามนั่น ไร้สาระสิ้นดีเลย
พอช่วงเข้า ปวช. ผมก็เริ่มคิดหนักกับเรื่องเพศตรงข้าม บางทีมันก็เหงาป่าววะ ผมไม่ค่อยมีความมั่นใจเลยไม่กล้าจีบใครซักคน และพระเจ้าก็ได้ประทานสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดมาให้ผม มันคือ ..เ..ฟ..ช..บุ๊..ค.. หรือ Facebook ในภาษาต่างด่าวนั่นแหล่ะ
สิ่งนี้มันเปิดโอกาสให้ผม แต่ผมก็ไม่กล้าทักหรืออะไรไป ได้แต่ค้นหาแล้วก้ส่อง ในแบบฉบับของพระเอกขี้อาย ฮิฮิ
เข้าเรื่อง!! ====> เราจะหาเฟชบุ๊คของคนที่อยากรู้จักแต่เรายังไม่รู้จักได้อย่างไร <=====
ผมจะยกตัวอย่างตามเคสที่น่าจดจำแล้วกัน
1. ตอนผมเรียนปี 1 ผมซื้อโทรศัพท์มือสองมา และแน่นอน ผมสำรวจทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในโทรศัพท์ แล้วก้ โอ้วววววพระเจ้า!!! เจ้าของเดิมเป็นผู้หญิงตามอุดมคติของผม ( และของอีกหลายล้านคน ) เลย ผมเลยหาเฟชบุ๊กเธอ ผมอยากรู้จักมากกว่านี้ แต่โทรศัพท์เครื่องนั้น ให้ได้แต่รูปเพียง 5 รูปที่ซ่อนอยู่ในความจำเครื่องเท่านั้น ที่เหลือ ผมต้องหาเอง ตอนนั้นผมยังไม่เก่งคอมเท่าไหร่ ผมเลยได้แต่ไปถามคนโน้นคนนี้ เผื่อมีใครรู้จัก และก้ไม่มี ผมได้แต่นั่งมองรูป และๆ ผมก็เหลือบไปเห็น รูปเธอในชุดนักเรียน ผมซูมเข้าไป จนเห็น..( เว้นไว้ให้คิด 5555 ) ชื่อ นามสกุล และ ตัวย่อโรงเรียน ผมพิมพิในช่องค้นหา ทุกแบบทุกไวยากรณ์ ทั้งไทย และ อังกฤษ สุดท้ายก็เจอในรูปแบบนี้ - -* ............. นามสกุล,ชื่ออังกฤษ,ชื่อไทย (ทำไมมันไม่เรียงกันดีๆวะ )
2. ตอนผมฝึกงาน ผมทำงานในโกดังแห่งนึง แล้วก็ได้รู้จักกับลูกสาวของโกดังตรงข้าม ผมรู้จักเขาแค่เผินๆ แต่ผมก็ชอบเขาอยู่ไม่ไช่น้อย อยากเข้าไปคุยแต่เวลาว่างไม่ค่อยตรงกันเลยได้แต่มอง จนเวลาผ่านไปๆ ครอบครัวเธอก็ย้ายโกดังไปที่อื่น ผมตกใจมาก แต่ก็ทำไรไม่ได้ แม้แต่เข้าไปลายังไม่กล้าเลย นานวันเข้าผมคิดถึง ผมเลยหาเฟชบุ๊คเธอ ผมพิมพ์ค้นหา ก็ไม่เจอ ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย นอกจาก ชื่อ บริษัทของพ่อเธอ ผมหาเฟชชื่อบริษัท จากนั้นก็เจอเฟชพ่อเธอ ==> เฟชน้องชายเธอ ==> เฟชแฟนเก่าเธอ และสุดท้ายหลังจากที่ค้นหาจากเพื่อนแต่ละคนของแต่ละคน ผมก็ได้เจอเฟชบุ๊คของเธอ และผมก็เจอเฟชบุ๊คของแฟนใหม่เธอเช่นกัน
3. เดือนก่อน ผมไปเที่ยวสงกรานต์ที่ปราจีนบุรี ผมเจอสาวผู้มาจากแดนไกลคนนึง งดงามมาก ( ชีวิตมีแต่เรื่องผู้หญิง 5555 ) ที่เวโรน่าทับลาน ( ที่นี่สวยมาก ยั่งกะได้ไปเที่ยวยุโรป ) ผมเห็นเธอประมาณ 5 นาทีก่อนเธอจะหายไปในงาน ผมเดินหาทั่วงานแต่ก็ไม่เจอ ผมกลับมาที่ๆเจอเธออีกครั้ง แล้วนึกกลับไปตอนนั้น ผมเห็นเธอกับเพื่อนๆกำลังแอ็คท่าถ่ายรูปกันอยู่ และผมก็นึกสิ่งนึงออก คือ เธอกับเพื่อนๆมาเที่ยวยังไงเธอก็ต้องเช็คอินบ้างแหล่ะตามนิสัยผู้หญิง ผมจึงเริ่มค้นหาจาก เวโรน่า@ทับลาน จากนั้น ผมก็เจอ เพจของ เวโรน่า ซึ่งตอนนั้น เวโรน่ากำลังประกวดภาพถ่ายอยู่พอดี ผมเลื่อนดูไปเรื่อยๆ จนเจอรูปเธอ โพสต์ไว้ว่า #@&*$**><% @ thailand เป้าหมายผมบรรลุแต่ ไม่ทักไปดีกว่า คงคุยกันไม่รู้เรื่องแน่นอน 555555555
4. เมื่อวานก่อน ผมไปเดินไฟร้านหมอหมา ( สัตวแพทย์ เรียกง่ายๆว่า หมอหมา ) เจอผู้หญิง (นั่น หนีไม่พ้นผู้หญิง 555 ) ที่น่ารักมาก ตัวเล็กๆ ผมยาวๆ ขาวๆ ละก็.. นั่นแหล่ะ เขาเป็นผู้ช่วยหมอหมาอีกที ผมไม่กล้าเข้าไปทักทาย เลยยึดตามแผนเดิม กลับบ้านแล้วหาเฟชให้เจอ และแน่นอนพอเจอเฟชแล้วผมค่อยคิดอีกทีว่าจะทำอะไรต่อไป ผมเริ่มจาก หาเฟชของร้านหมอหมา แต่ก็เจอแต่ เพจทางร้าน ผมเริ่มหาจาก ผู้ที่มากดไลค์ตามโพสต์ต่างๆ ผู้มาคอมเม้นต์ แต่ก็ไม่เจอ คงจะจริงที่เขาบอกว่า ลูกจ้างกับนายจ้างไม่เป็นเพื่อนกันในเฟช ผมเลยถอยไปตั้งหลักวันนึง....................วันต่อมาผมกลับมาที่เพจเดิมอีกครั้ง ผมสังเกตุลูกค้าที่มาโพสต์ในเพจมากสุด และคุยกับหมอหมามากที่สุด ผมเข้าไปในโปรไฟล์ และไล่ดูเพื่อนเขาทีละคนๆๆๆๆๆ เรื่อยจนเจอเฟชของช่างคนนึงที่ผมเคยเห็นเขาไปปรับปรุงร้านหมอหมาวันเดียวกันกับผม ผมกดเข้าโปรไฟล์เข้าและจะทำอย่างที่เคยทำมา ...............................
ผมไม่ต้องหาอีกแล้ว ผู้ช่วยหมอหมากับหนุ่มช่าง ขึ้นสถานะ คบหาดูใจกันไปเรียบร้อยยยยย 555555
อย่างน้อยผมก็บรรลุเป้าหมายเช่นเคยยย
แต่รู้ไรมั๊ย หลักการทุกอย่างมันก็แค่ เก็บรายละเอียดทุกสิ่งทุกอย่างที่รู้ วิเคราะห์หาความเป็นไปได้ แล้วก็พิสูจน์แค่นั้นแหล่ะ บาย
วิธีหาเฟชบุ๊ค Facebook ของคนที่ไม่รู้จัก
ผมหวังว่ามันจะเป็นประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อยแหล่ะ เพราะสำหรับผมมีก็มีความจำเป็นที่ต้องใช้ในระดับนึงนะ
ผมเนี่ยหน้าตาไม่ดี ตัวใหญ่ ( ถึก ) ดำเล็กน้อย แต่รวมๆเรียกว่า..อัปลักษณ์ เห้ยยย!! ไม่ขนาดนั้นหรอก 5555
สมัยเรียนก็ไม่มีแฟนแบบคนอื่น ขนาดเพื่อนยังคิดแล้วคิดอีก 5555 ไม่ไช่เพื่อนไม่คบเพราะผมไม่หล่อ แต่ผมไม่ชอบเล่นอะไรอย่างวัยรุ่นคนอื่นเขาเล่นกัน
ส่วนมากผมชอบเล่นเกมการ์ด หมากฮอส หมากเก็บ ในร่มมากกว่าออกไปไล่แย่งลูกกลมๆกลางสนามนั่น ไร้สาระสิ้นดีเลย
พอช่วงเข้า ปวช. ผมก็เริ่มคิดหนักกับเรื่องเพศตรงข้าม บางทีมันก็เหงาป่าววะ ผมไม่ค่อยมีความมั่นใจเลยไม่กล้าจีบใครซักคน และพระเจ้าก็ได้ประทานสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดมาให้ผม มันคือ ..เ..ฟ..ช..บุ๊..ค.. หรือ Facebook ในภาษาต่างด่าวนั่นแหล่ะ
สิ่งนี้มันเปิดโอกาสให้ผม แต่ผมก็ไม่กล้าทักหรืออะไรไป ได้แต่ค้นหาแล้วก้ส่อง ในแบบฉบับของพระเอกขี้อาย ฮิฮิ
เข้าเรื่อง!! ====> เราจะหาเฟชบุ๊คของคนที่อยากรู้จักแต่เรายังไม่รู้จักได้อย่างไร <=====
ผมจะยกตัวอย่างตามเคสที่น่าจดจำแล้วกัน
1. ตอนผมเรียนปี 1 ผมซื้อโทรศัพท์มือสองมา และแน่นอน ผมสำรวจทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในโทรศัพท์ แล้วก้ โอ้วววววพระเจ้า!!! เจ้าของเดิมเป็นผู้หญิงตามอุดมคติของผม ( และของอีกหลายล้านคน ) เลย ผมเลยหาเฟชบุ๊กเธอ ผมอยากรู้จักมากกว่านี้ แต่โทรศัพท์เครื่องนั้น ให้ได้แต่รูปเพียง 5 รูปที่ซ่อนอยู่ในความจำเครื่องเท่านั้น ที่เหลือ ผมต้องหาเอง ตอนนั้นผมยังไม่เก่งคอมเท่าไหร่ ผมเลยได้แต่ไปถามคนโน้นคนนี้ เผื่อมีใครรู้จัก และก้ไม่มี ผมได้แต่นั่งมองรูป และๆ ผมก็เหลือบไปเห็น รูปเธอในชุดนักเรียน ผมซูมเข้าไป จนเห็น..( เว้นไว้ให้คิด 5555 ) ชื่อ นามสกุล และ ตัวย่อโรงเรียน ผมพิมพิในช่องค้นหา ทุกแบบทุกไวยากรณ์ ทั้งไทย และ อังกฤษ สุดท้ายก็เจอในรูปแบบนี้ - -* ............. นามสกุล,ชื่ออังกฤษ,ชื่อไทย (ทำไมมันไม่เรียงกันดีๆวะ )
2. ตอนผมฝึกงาน ผมทำงานในโกดังแห่งนึง แล้วก็ได้รู้จักกับลูกสาวของโกดังตรงข้าม ผมรู้จักเขาแค่เผินๆ แต่ผมก็ชอบเขาอยู่ไม่ไช่น้อย อยากเข้าไปคุยแต่เวลาว่างไม่ค่อยตรงกันเลยได้แต่มอง จนเวลาผ่านไปๆ ครอบครัวเธอก็ย้ายโกดังไปที่อื่น ผมตกใจมาก แต่ก็ทำไรไม่ได้ แม้แต่เข้าไปลายังไม่กล้าเลย นานวันเข้าผมคิดถึง ผมเลยหาเฟชบุ๊คเธอ ผมพิมพ์ค้นหา ก็ไม่เจอ ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย นอกจาก ชื่อ บริษัทของพ่อเธอ ผมหาเฟชชื่อบริษัท จากนั้นก็เจอเฟชพ่อเธอ ==> เฟชน้องชายเธอ ==> เฟชแฟนเก่าเธอ และสุดท้ายหลังจากที่ค้นหาจากเพื่อนแต่ละคนของแต่ละคน ผมก็ได้เจอเฟชบุ๊คของเธอ และผมก็เจอเฟชบุ๊คของแฟนใหม่เธอเช่นกัน
3. เดือนก่อน ผมไปเที่ยวสงกรานต์ที่ปราจีนบุรี ผมเจอสาวผู้มาจากแดนไกลคนนึง งดงามมาก ( ชีวิตมีแต่เรื่องผู้หญิง 5555 ) ที่เวโรน่าทับลาน ( ที่นี่สวยมาก ยั่งกะได้ไปเที่ยวยุโรป ) ผมเห็นเธอประมาณ 5 นาทีก่อนเธอจะหายไปในงาน ผมเดินหาทั่วงานแต่ก็ไม่เจอ ผมกลับมาที่ๆเจอเธออีกครั้ง แล้วนึกกลับไปตอนนั้น ผมเห็นเธอกับเพื่อนๆกำลังแอ็คท่าถ่ายรูปกันอยู่ และผมก็นึกสิ่งนึงออก คือ เธอกับเพื่อนๆมาเที่ยวยังไงเธอก็ต้องเช็คอินบ้างแหล่ะตามนิสัยผู้หญิง ผมจึงเริ่มค้นหาจาก เวโรน่า@ทับลาน จากนั้น ผมก็เจอ เพจของ เวโรน่า ซึ่งตอนนั้น เวโรน่ากำลังประกวดภาพถ่ายอยู่พอดี ผมเลื่อนดูไปเรื่อยๆ จนเจอรูปเธอ โพสต์ไว้ว่า #@&*$**><% @ thailand เป้าหมายผมบรรลุแต่ ไม่ทักไปดีกว่า คงคุยกันไม่รู้เรื่องแน่นอน 555555555
4. เมื่อวานก่อน ผมไปเดินไฟร้านหมอหมา ( สัตวแพทย์ เรียกง่ายๆว่า หมอหมา ) เจอผู้หญิง (นั่น หนีไม่พ้นผู้หญิง 555 ) ที่น่ารักมาก ตัวเล็กๆ ผมยาวๆ ขาวๆ ละก็.. นั่นแหล่ะ เขาเป็นผู้ช่วยหมอหมาอีกที ผมไม่กล้าเข้าไปทักทาย เลยยึดตามแผนเดิม กลับบ้านแล้วหาเฟชให้เจอ และแน่นอนพอเจอเฟชแล้วผมค่อยคิดอีกทีว่าจะทำอะไรต่อไป ผมเริ่มจาก หาเฟชของร้านหมอหมา แต่ก็เจอแต่ เพจทางร้าน ผมเริ่มหาจาก ผู้ที่มากดไลค์ตามโพสต์ต่างๆ ผู้มาคอมเม้นต์ แต่ก็ไม่เจอ คงจะจริงที่เขาบอกว่า ลูกจ้างกับนายจ้างไม่เป็นเพื่อนกันในเฟช ผมเลยถอยไปตั้งหลักวันนึง....................วันต่อมาผมกลับมาที่เพจเดิมอีกครั้ง ผมสังเกตุลูกค้าที่มาโพสต์ในเพจมากสุด และคุยกับหมอหมามากที่สุด ผมเข้าไปในโปรไฟล์ และไล่ดูเพื่อนเขาทีละคนๆๆๆๆๆ เรื่อยจนเจอเฟชของช่างคนนึงที่ผมเคยเห็นเขาไปปรับปรุงร้านหมอหมาวันเดียวกันกับผม ผมกดเข้าโปรไฟล์เข้าและจะทำอย่างที่เคยทำมา ...............................
ผมไม่ต้องหาอีกแล้ว ผู้ช่วยหมอหมากับหนุ่มช่าง ขึ้นสถานะ คบหาดูใจกันไปเรียบร้อยยยยย 555555
อย่างน้อยผมก็บรรลุเป้าหมายเช่นเคยยย
แต่รู้ไรมั๊ย หลักการทุกอย่างมันก็แค่ เก็บรายละเอียดทุกสิ่งทุกอย่างที่รู้ วิเคราะห์หาความเป็นไปได้ แล้วก็พิสูจน์แค่นั้นแหล่ะ บาย